پيام
+
ديده اندر ماتم بانوي عالم گريه کن
دختر صديقه ي کبراي خاتم گريه کن
در عزاي ناخداي کشتي صبر و بلا
زينب کبري سپه سالار دشت کربلا
گريه کن اندر عزاي آن که طوفان بلا
از مدينه سير دادش تا سوي شام بلا
در عزاي خواهر سلطان مظلومان حسين
گريه کن اي ديده از اعماق جان با شور و شين
گاه در محراب خون بيند علي مرتضي
گاه صد پاره جگر بيند امام مجتبي
گاه اندر نوک ني بيند سري همچون قمر
گاه اندر مجلس آن بي حيا در طشت زر
*ابرار*
95/2/4
لاهوت
کوه صبر و استقامت زينب کبراست او//
اسوه ي تقوا و دانش دختر مولاست او//
کاروان سالار بر جمع اسيران زينب است//
کز غم مرگ حسين مادام در تاب و تبست//
خطبه هاي آتشين در کوفه و در شام داشت//
با سيه روزان ظالم بخت نافرجام داشت//
بعد قتل شاه دينش اشک او سيّال بود//
جام جانش تا ابد از غصه مالامال بود//
لاهوت
بس که اندر شهر شام از ديده مرواريد سفت//
جسم پاکش تا ابد از غصه اندر شام خفت//
شد رهائي نوحه گر اندر عزا و مي سرود//
کلک او چون اُستُن حنانه مي ناليد رود//
(اثرطبع استادحاج علي محمد رهائي شهرضائي)