سلام

 دیگه امروز از حرفهای خودمون میام بیرون از خودشون و از دست نوشته های خودشون با رمز و رازهای زمان خودشون و جنگ استفاده می کنم . می نویسم امروز از حرفهای قشنگ و قلم زیبای سید شهیدان اهل قلم شهید سید مرتضی آوینی:

 هر شهید ، کربلایی دارد که خاک آن کربلا تشنه ی خون اوست و زمان انتظار می کشد، تا پای آن شهید بدان کربلا برسد. و آن گاه خون شهید جاذبه ی خاک را در هم شکسته ، ظلمت را دریده و معبری از نور خواهد گشود ، تا روحش را از آن به سفری ببرد ،‏ که برای پیمودن آن هیچ راهی جز شهادت وجود ندارد.

 چنین سوختنی را جز به آنان که پروای سوختن در آتش عشق نداردند، نمی بخشند. ای شقایق های سوخته ! دل خونین ما شقایقی است . که داغ شهادت را برخود دارد. آیا آن روز نیز خواهد رسید، بلبلی که دیگر در وصف ما سرود شهادت بسراید؟؟؟؟؟؟؟

 حرف دل خودمون، دلهایی که هنوز منتظرن، منتظر یه جرقه کوچیک، شاید اونها شقایق ، شاید هم ستاره های سوخته باشن اما .....

  در انتها اینکه ...............

                                        اگر مثل زمین خاکی نبودیم          اسیر جهل و ناپاکی نبودیم

                                        اگر ما با شهیدان می پریدیم        از اوج آسمان شاکی نبودیم

 الان برای ما چی مونده جز یاد کردن از شهدا ، جز استخوان و پلاک و یه سربند و جز افسوس خوردن ، جز دل های سیاهی که شیطان اونها را احاطه کرده که بعضی وقتها آیا بشکنه یا نه و به خاطر قساوت قلبهامون شرمندگی ........

 شهدا در قهقه مستانه عند ربهم یرزقونند.

نوشته شده توسط : لاهوت

نظرات ديگران [ نظر]