یا صابر

دردها بیشتر برای ماندگان است تا رفته گان

روضه ی علی اصغر که می خوانیم به حال دل رباب گریه می کنیم

علی اکبر که می رود، وداع زنان حرم است، که خون به دل می کند.

عباس که می رود سراغ آب و برنمی گردد، به قد خمیده ی حسین خیره می شویم به گریه های بلنداش...

و حالا که روضه ی کربلا که می خوانیم باید بدانی که فقط یک مرد باقی مانده که باید صاحب عزی یک نسل باشد...

این روزها تا می آیم بگویم « السلام علیک ایها الشیب الخضیب »

می بینی مردی در بیابانی با آن عظمت، با آن مردانگی

زانوانش سست می شود، قدش خمیده، شانه هایش لرزان،چشم هایش گریان

برزمین فرود می آید سرش را به زیر می اندازد و ناگهان آهی می کشد که به فریاد می ماند.

و آن گاه زار می زند، و من فکر می کنم مهربان ترین غیرتمند عالم

پایان روضه های ما که می شود همه چیز که ختم می شود به حسین

وقتی می بیند مردی به وسعت تمام آسمان پای قنداقه ی خونین، پای نعش جوان پیغمبر، پای دست های آب آور

خم می شود روی زمین، حیران نگاه می کند...

مبهوت می ماند...

صورتش خیس اشک می شود، وجودش آتش

و خدا نیاورد به سر پدری، برادری، آن گاه که می افتد به چه کنم چه کنم؟... قلتی لتی...

آن گاه صدای یک مرد، می فهمی؟؟!

یک مرد، اوج می گیرد...

أین السبیل بعد السبیل؟؟؟

فریاد می زند که حسین تو که خود راهی

چاره از تو گرفته اند؟؟!...

بقیه اش را دیگر نمی بینم، گمانم که آقا ... از حال رفته است....

دعایش کنیم طاقت بیاورد ...

___________

شهدا در قهقه مستانه عند ربهم یرزقونند....

 بعد نوشت: روز عاشورا برای صاحب عزا صدقه بدهید تا شاید بتوانیم از درد صاحبمان بکاهیم...

بعدتر نوشت: التماس دعا برای اینکه راه را گم نکنیم ....

نوشته شده توسط : لاهوت

نظرات ديگران [ نظر]