برای رزم شبانه آماده شدیم. شهید عباسی که مسئول آموزش نیروها بود، آمد و ما را به محل مانور انتقال داد. من بی سیم چی بودم. بی سیم تقریباً وزن زیادی داشت و بالطبع بی سیم چی،‌ در رزم شبانه، بیشتر و زودتر از دیگران خسته می شد.

با فرمان شهید عباسی، رزم شبانه شروع شد مانور چند ساعت طول کشید و نزدیکی های صبح بود که به قرارگاه برگشتیم. نیروها واقعاً خسته بودند من هم از قاعده مستنثنی نبودم. شهید عباسی گفت: « اول نماز بخوانید،‌بعد استراحت کنید دیگر باشما کاری ندارم»...

من ناخواسته خوابم برد و نمازم قضا شد وقتی که عباسی متوجه موضوع شد، خیلی ناراحت شد و گفت: « این رزم و این جبهه آمدن و این همه شهید دادن، فقط به خاطر نماز است.»

اگر قرار باشد شما در رزم یا در شب عملیات،‌نمازت را نخوانی،‌تمامی این ها بی فایده است. شما الآن به میدان جنگ آمده اید. فکر می کنید برای کی و برای چی می جنگید؟

 امام حسین علیه السلام در آن وضعیت وصف ناپذیر که تمام یارانش در مقابل چشمش به شهادت رسیده بودند، نماز به پا کرد. برای این که به پیروان خود بیاموزد که ارزش و مقام نماز بالاست.

رزم شبانه که آزمایشی بیش نیست...

شما در میدان جنگ چه خواهید کرد؟؟؟؟

ارزش نماز از جنگ هم بالاتر است....  

_________________________________________

شهدا در قهقه مستانه عند ربهم یرزقونند....

نوشته شده توسط : لاهوت

نظرات ديگران [ نظر]